Tournee [2]

Allereerst groetjes aan Astrid Gort van Victorowietzj !!! Daarnaast dank naar Sander van Leeuwen zonder wiens fotoalbum ik dit alles lang niet zo chronologisch zonder gaten had kunnen reproduceren.

Hoppa de auto in vanaf Belgrado richting Servië. Aangezien Servië zo ongeveer mijn tweede thuisland is besloot ik zelf over de Servische snelwegen te crossen, dit verliep dan ook zeer voorspoedig. We vertrokken na de lunch gemaakt door Dragan's moeder rond 14:00 uit Novi Beograd en kwamen voor het donker werd aan in Sofia. Hier logeerden Diederik, Lenka en ik bij een kennis van Lenka's ouders. Heel gastvrij werden we ontvangen en meteen op sleeptouw genomen door het centrum van Sofia. De auto kon echter niet onbeheerd achter blijven werd ons op het hart gedrukt zodoende besloten we de auto op het vliegveld van Sofia te parkeren en daar gedurende de gehele tour te laten staan.



Ik fastforward even naar het vliegveld waar we de rest van de groep opwachtten. Als eerste kwamen we de andere mensen tegen die al eerder naar Bulgarije waren afgereisd; Ersin, Marten, Mirjam en Lyda. Het duurde nog even voordat de groep dan uiteindelijk helemaal compleet was, pas bij het eerste hotel (te Berkovitsa) sloot de laatste danser zich aan bij het gezelschap (JOPPEEEE). De hotelindeling was al voorafgaand aan de tour bekend, ik deelde de (party)kamer met Midas, Jan, Ersin en Diederik. In de buurt van Berkovitsa zijn we onder andere naar enorme grotten geweest waar het koud kon worden, gelukkig hoefde ik mijn vest niet uit te lenen omdat iemand het in de bus was vergeten. Of wel. Ja, toch wel.

De dag erna hadden we ons eerste optreden, in Zamfirovo. Een speciale plaats om de tour te beginnen aangezien wij in onze Severniaska choreografie de lokale Zamfirovo Sitna dansen. Het concert was een groot succes maar ontiegelijk warm. Na afloop stond er voor ons een maaltijd klaar die wij onder genot van een swingende balkan brass band konden verorberen. Ook hier was het warm. Erg warm. Ohja Toke en ik werden door de lokale Zamfirovojanen verkozen tot de twee Nederlandse dansers die het best hun lokale dans konden dansen, altijd leuk.

Het tweede optreden was op een klein dorpspleintje waarbij de mensen van begin tot eind toe bleven stromen aangetrokken door de opzwepende Bulgaarse melodieën en dansen. Er klommen zelfs fans in bomen om alles te filmen, hier een samenvatting van die voorstelling: Samenvatting Mladost Voorstelling. Het meest bijzondere aan deze voorstelling was het inpakken na afloop; vlak voordat iedereen klaar was met de koffers weer inruimen viel namelijk de stroom uit in het hele dorp. Gelukkig had Diederik een mijnwerkerslampje mee wat op je hoofd kon en improviseerde ik iets soortgelijks met een iPhone (toen nog helemaal heel) en een riem.

Het optreden met het Trakija ensemble was de voorstelling waar ik het meest naar uit keek voorafgaand aan de tour. En mijn verwachtingen werden zelfs overtroffen. Met letterlijk tranen in mijn ogen heb ik zitten kijken naar de wervelende show die Trakija van de planken af knalden. Ondanks dat dit voor hen misschien routine werk is, deed het mij emotioneel heel veel; zo veel zelfs dat een aantal keer de gedachte: 'Wat doe ik in godsnaam in Slowakije?!' door mijn hoofd flitste. Na afloop werd ik dan na een heel aantal maanden van grapjes maken tegen Natascha en Nikki over hun knappe Bulgaarse vriendin dan eindelijk aan haar (Michaela) voorgesteld. Oh ja, Nikki en Natascha waren speciaal naar ons toegereisd om van onze voorstelling te genieten en samen met ons een feestje te bouwen met het Trakija ensemble. Dit feestje liep door tot de niet zo late kleine uurtje omdat er nog een busreis van een aantal uur op het programma stond richting Trojan. Deze avond van optreden en feesten met Mladost, Trakija, Todor en Iliana en alle anderen was voor mij een van de gelukkigste momenten van mijn leven. En dat heb ik aan iedereen laten weten.

En wederom blijkt dat er gewoonweg te veel gebeurd is om in een ruk te schrijven. Want hoewel ik alles al zeer zeer beknopt beschrijf zijn we nog niet eens halverwege de tour. Kortom net als gister, morgen meer.

Tournee

Oef wat een tijd geleden is het alweer dat ik tijd had om even een blog te typen. Ik zit op mijn kamer in Rusovce net terug van twee onvergetelijke, fantastische, heerlijke weken tournee met Mladost (Bulgaars project-ensemble waar ik in NL nog bij danste). Maar voordat ik naar Bulgarije op tournee vertrok kwam ik pas net terug van mijn eerste mini-tournee met SL'UK. Let's take a trip down Memory Lane!


Vermoeid en met een vrij ernstige kater word ik door een van de altviolisten van SL'UK wakker gemaakt. De avond er voor ben ik met drank ingewijd door de mannen van de groep, helaas konden die iets beter tegen de perenlikeur dan ik. Het is 2 augustus en dit weekend mag ik als aanhang mee het land in. We gaan naar o.a. Liptovska Teplica om daar optreden op folklorefestivals. De busreis heen heb ik niet veel van meekregen, veel geslapen en water gedronken. Eenmaal aangekomen kwamen we in een klein dorpje in de bergen waar hobbits wonen werd alles uitgeladen, vloer gelegd en de techniek opgesteld.
De rest van de dag werd besteed aan eten, wachten, eten en wachten. Er passeerde heel wat lokale groepen die allemaal hun eigen stijl deden, heel fijn om als voorbeeld te nemen voor mijzelf aangezien ik nog niet met alle streken van de Slowaakse folklore even bekend ben. Het optreden verliep ondanks harde wind voorspoedig, ik maakte filmpjes die later voor mij als studiemateriaal konden gaan dienen. Naast verschillende stijlen Slowaakse folklore maakte ik ook kennis met een traditioneel Slowaakse lekkernij: een soort vette deegpannenkoek met een krokant korstje eromheen  besprenkeld met bergen kaas, ketchup en nog wat dingen die ik er blijkbaar bij had besteld. Eindoordeel, best prima. Na deze eerste zaterdag reden we naar het hotel waar we zouden overnachten. Hier werd door een groepje mensen, waaronder ikzelf op sokken, de dichtstbijzijnde avondwinkel gezocht om nog wat eten te scoren voor het slapen gaan.

De volgende ochtend was het wederom vroeg uit de veren om naar het andere festival te gaan. Een leuk terrein met wederom veel kraampjes met eten, prullaria, massages en meer. Het lag naast een oud blokhut dorpje waar we nog even de tijd hadden rond te kijken voorafgaand aan het optreden. Ook deze show verliep voorspoedig en werd gevolgd door optredens van groep uit verschillende landen; hierbij werd mijn haat voor Israelische folklore eens te meer bevestigd. De terug duurde lang, langer, langst en werd voortdurend begeleid door het snoeiharde dronken gezang van de Slowaakse mannen, wat op zich best goed klonk. Eenmaal terug in Bratislava werd ik bij het SL'UK HQ opgewacht door Diederik en Lenka met die met de auto vanuit Nederland waren komen rijden om richting Bulgarije te vertrekken. Snel terug naar mijn nieuwe kamer want het was inmiddels al na twaalven en de volgende ochtend stond Rusovce-Dunaujvaros-Belgrado op het programma.

Maandagochtend, eind van de eerst week SL'UK, begin van de tournee met Mladost! Op weg naar Dunaujvaros waar we bij het vakantiehuisje van Celine('s ouders) een heel relaxte lunch kregen. Na zwemmen in de Donau en verschillende potjes tafeltennis (uiteraard gedomineerd door ondergetekende) werd de weg vervolgd richting Servië. Na ietwat lacking communication met onze vrienden in Servië lukte het dan toch om bij Talija op de repetitie te verschijnen en zo een slaapplaats te regelen bij familievriend Dragan Pantelic (de enige echte) thuis. Omdat ik al een geruim aantal keren in Belgrado ben geweest was de weg vinden geen enkel probleem meer, rijden met de auto evenmin (dit had ik immers afgekeken van de beste nl. Dragan). Samen met Diederik en Lenka zijn we de oude stad in geweest; Kalamegdan, Skupstina en nog veel meer werden in rap tempo bezocht. Onder het standbeeld van Pobednik werden we zelfs getrakteerd op een heuse folklore voorstelling van verschillende kindergroepen, waaronder KUD Novi Beograd wat onder leiding staat van de oom van Dragan, leuk toeval voor een stelletje volksdansers als wij.

Na ons verblijf in Belgrado was het tijd om op weg te gaan naar Bulgarije, maar daarover morgen meer want ik heb geen goesting meer om verder te typen.