Trnava - Vienna

A weekend free of any SL'UK performances or duties, so a weekend for doing whatever I want. I'd decided on doing as much as possible outside of ubytka, cause if I wanted to stay home I could've done so in the Netherlands! So Saturday I traveled by train all by myself for the first time in a foreign country. Luckily at this point I kind of get how the whole bus system in Bratislava works, so it was time for the next challenge - railways. I've traveled the train in Slovakia before, therefore I knew how to find the station and how to buy tickets (this what I thought at the time). Unfortunately I decided to be all independent by trying to use the ticket machines instead of the counter; bad call. The machine didn't particularly like its English mode and refused to give me my ticket; nor would it give me the inserted money back. So two euros lighter I went to the counter anyway and bought my Bratislava-Trnava return ticket. Only 5eu for a 30 min trainride. A huge difference with the 19,60eu I paid for my single ticket from Eindhoven to Den Haag when I was in NL the weekend before.

Arriving in Trnava I had to find my way from the train station to the theater where I would visit a performance. Pretty useful was the map that Andrea (Trnava born and raised) drew me on how to get there. Walking through the main shopping street I saw a church tower in the distance and many Christmas decorations. On the main square of Trnava there was a nice Christmas market where I passed my time before the performance started. Whilst there I met two of my SL'UK colleagues who both are originally from Trnava. I also spent time with a third colleague who was also visiting the performance. As I was not totally aware of the dresscode for Slovak theaters, I was a little under-dressed for the occasion - lesson for the next time.

The performance itself was interesting. It was the anniversary program of a amateur folklore ensemble (Trnafcan), but to me there was not a lot of folklore to be discovered in the show. It was a very theatrical interpretation of different traditions and stories. The group had obviously worked with an external director who was not in anyway affiliated with folkore and sadly this was clearly noticeable. I was however very impressed with the musicians who had the hard task of accompanying this play, with a lot of cues and precise timing issues which they handled rather well. Also as soon as there was a short choreography in the show, you could feel the entire audience's relief as well as the dancers getting back into their comfort zone.

After the show there was a buffet and free wine (yay free stuff), which I enjoyed for a short half hour before I had to go and catch the last train back to Bratislava.

--------------

On Sunday SL'UK's kapela (orchestra) and spievacky (singers) had a concert in Vieden (Vienna). Since the bus was going to Vienna anyway, dancers where allowed to join. Vienna is known for its Christmas markets, both in quantity and quality. We wandered around the city for a good four hours, drank coffee at Starbucks (which doesn't exist in Slovakia; and where my name was Wintor for a short time) and sneaked into a very fancy hotel/restaurant just to pee. Back in Bratislava I fulfilled my duty as Central-European folklorist and helped two slightly (read: hammered/plastered/nearly knock-out) drunk colleagues towards their beds. After that I had a very fancy McDonalds meal with Doron and we ended our night playing Settlers of Catan with Paul and Joe.

All and all, vel'mi pekni víkend.

Premieres!

Balada - Chorea Slovaca

It has been done! My first performances with SL'UK. The very first was in the Chorea Slovaca program
where I was part of the final choreography (Balada) based on a war between Ottoman/Turkish soldiers and Slovak protectors of the land. Anyhow a lot of military influence; in steps, costumes, props (swords which send the sparks flying everywhere) music and scenery. The show started at 19:00 but I was already fully dressed at 18:15, even though I was only in the last choreography. My entire ritual of things I usually do before a show was thrown out the window. I didn't need to go search for all my costumes and put them in the correct order, find all shoes and arrange them in a logical way and think about speedy costume changes, none of that; for in SL'UK there is not one, not two nor three costume ladies, there are four. And they arrange everything for everyone. So instead of the usual hour of searching for costumes I was done in four seconds. Nervously I paced the halls of the SL'UK building, thinking about every step a million times. One by one I saw the dancers enter and exit the stage, impatiently waiting for my turn. When the moment was there I got rid of my nervousness and just wanted to go out there and be on stage again. I was satisfied with the performance I put on stage even though it was far from perfect.

My second premiere was last Sunday (26th of October) where I danced in the 65th anniversary program for the first time! Here (Kozarovce) I danced choreographies by the hand of Juraj Kubanka (one of the most famous folklor choreographers in Slovak history (more than once he's been called a pioneer on the area of folklor choreographing)). The first choreography goes by the name of Mal'ovani Zbojníci which tells the story of a painting portraying a group of bandits or lumberjacks (I never knew for sure). Slowly they come to life and start doing some incredible hard steps, tricks and formations; a real challenging choreography to dance but all the more satisfying if done correctly. Also they wear interesting costumes and face paint. The second choreography (finale of the first part) is a Kubanka choreography based on the Vychod region (eastern Slovakia) and is called Hviezdnata Noc which means Star-Lit-Night. A choreography with stretched legs, capas (clap combinations), partnering and amazing lines/choreography. Before the show started I set myself a goal which was to try and shine on stage no matter what happened with my steps etcetera. The day after the performance we watched our show that apparently had been videotaped at work. Of course the performance was yet again far from flawless but I was happy to see that at least I gave it my all and that I very rarely saw myself fall completely out of character on stage. After seeing the video I also saw quite some points that I still have to work on, so I'll continue doing so! On to the 65th Anniversary program in Bratislava's Mestske Divadlo P.O. Hviezdoslava (DPOH) 7th and 8th of November :D :D

Mal'ovani Zbojnici - lekker strak broekie

Visitors Week

During the past few weeks the Dutch dancers of SL'UK were visited by family and friends! It actually started off with Sven being visited by his mother and to be sister-in-law. After that Doron's father and family friend (Frans and Henk a.k.a Frank and Hens) came by. They visited SL'UK's performance in Bojnice in which I was supposed to dance. Sadly however, due to last minute injuries of colleagues, the programme was changed from the 65th Anniversary program to Krížom-Kražom (the folklore programme of last/this season). Since I am not in this programs choreographies my premiere was put off. Together with Doron's guest we wandered around Bojnice and mainly admired it's castle which had a rather Disneyland-feel to it. Because Autumn is falling in, there were a lot of leaves floating through the sky which made it all the more fairy tale-like. The first of the two performances was for an audience filled mostly by the local elderly, I guess that I was the youngest member of the audience by about 40 years. The evening performance was in a packed theater and the show went great.

Autumn in Bojnice! (c) Doron Lenferink

For their last day in Bratislava Dorons father organised a winetasting, which was a fun experience but made me realize even more that I am not the biggest fan of wine. Afterwards I was introduced to American Football (I believe it was Packers vs. Florida somethings) by one of the American friends of Doron. I apparently chose a good game to watch because it was exciting until the very last seconds of the game! Unfortunately this is what I read online later that evening cause I had to leave before the game had ended to go home at the end of the world (Rusovce).



And the next day my own parents arrived in Slovakia! All the way by car from the Netherlands it had taken them only two days including a small detour through Freiberg recommended by my oldest brother Oskar. It was very nice to see them again after more than three months! While they were here they visited a day at work with me (balletclass, folklor rehearsal), two performances (one of them being my premiere!), the surroundings of Bratislava (which gave me the opportunity to practice my driving skills after the three month dry spell) and a lot of nice restaurants in Bratislava. From the moment they arrived it was as if I'd seen them every day since I left, immediately falling back into the usual patterns talking about everything from Paloina to politics in Almere. I was really happy to share my daily life with my parents and show them what's like to work and live here. Also I can't wait to visit Netherlands again from Friday the 21st of November until Monday the 24th !

General life in Slovakia

Ok, time to talk about stuff that's actually happening in Slovakia and not some crazy Bulgarian tour. And if any of you have any questions about how I am or what I'm doing apart from what you read here, feel free to ask :)

I live in Rusovce a village in the Bratislava region, which is like Amsterdam and Landsmeer. Kind of. It's a rather small village with little over 2,000 inhabitants which makes it the smallest town I've ever lived (second to smallest being Almere with nearly 200,000). This took some adjusting, also I don't have a bicycle which makes it a little harder to get places. Close to the place I live (which the other SL'UK dancers call ubytka) there is a supermarket where you can get the essentials (read: food). So in Ubytka I live together on a room with one of my fellow Dutch colleagues, who will stay here until the end of September and he'll be back for one more week in November. After that I don't know if I'll get another roommate or the room to myself. This room is located in an apartment which we share with two more colleagues. Pretty standard stuff, kitchen, toilet, bathroom (Yay a shower!) all that jazz. Approximately 10-15 of the SL'UK employees live in this apartment complex.

Rusovce Castle, former HQ of SL'UK.

Very close to here there is a bus which takes me to downtown Bratislava in about 20 minutes for 0,90eu; a fair deal. This bus also passes a large 24/7 Tesco and Aupark Shopping Mall where there is everything you need from McDonald's to all clothes stores known to mankind (not womenkind they know a lot more stores). Bratislava center is not very big but I really like the atmosphere there, mostly because it's a lot more international than Rusovce. On the streets you can occasionally hear people talk English or German which I like.

The standard workday 

SL'UK theatre where most of the repertoire is rehearsed

• is getting up at 8:15 (a little different than the 7am from my first blog) 
• actually getting out of bed at 8:30 
• quickly getting dressed and we're on our way (me and roommate Sven). 
• Buying some breakfast and lunch at the Terno and continuing our way towards the SL'UK HQ. 
• Arrival between 8:50 and 8:59. 
• In the male dressing room, eating, showering, changing and downstairs to the ballet studios. 
• Individual warmup 9:15-9:30
• Ballet class 9:30-10:45 (the ballet teacher differ every week, sometimes the same two weeks in a row). Since ballet is not exactly my strongest suit my progress goes faster and slower with different teachers (sometimes affected by their level of English).
• 10:45-11:00 Banana break with Sven and Doron
• From 11 there is a rehearsal for whatever's needed, we're currently working on 65th anniversary program, Krizom-Krazom, Chorea Slovaca and the Christmas performance. All are very different shows with a rich variety of Slovak folklore but also mixed with a lot more modern influence. Enough to keep me busy for quite some time. 
• after this rehearsal for the entire group all the newest members are required to stay and practice everything until 16:30

Then I go home and lay on my bed and be lazy or have muscle pains. Mostly just laziness.

Waar was ik ook al weer gebleven?! - Tournee [3]

Oef daar had ik een tijdje geen goesting om verder te schrijven aan mijn blog. Misschien gevoed door het feit dat ik stiekem al een beetje heimwee kreeg naar de mooie Mladost tournee na het opsommen van alle fantastische avonturen die wij als 'Mladezi'(Mladost-dansers) hebben beleefd. Afijn, we pakken de draad weer op! De draad kan niet helemaal chronologisch lopen want het is inmiddels al weer enige tijd geleden.

Trakija voorstelling geweest, laat op de avond (na het feest en daarmee het (1e) afscheid van Nikki, Natascha en Michaela) vertrokken met de bus richting Trojan. Eenmaal aangekomen ga ik samen met mijn nieuwe kamergenoot Caspar (met wie ik tot het einde van de tournee de kamer zou delen) snel naar boven en slapen, want dat was mij in de bus als een van de weinige nog niet gelukt. De volgende dag hebben wij een aanzienlijk deel van de dag vrij en deze wordt door mij voornamelijk aan, in en rondom het zwembad besteed.

De volgende optreedlocatie was Troyan zelf waar wij op een dorpsplein onder de ondergaande zon onze voorstelling mochten dansen. Voorafgaand hadden we even de tijd iets te eten dan wel rond te lopen. Food it was. De zon scheen toen echter nog zo fel dat na minder dan vijf minuten zittend op een bankje de zweetdruppels overal gutsten waar ze gaan konden. Die ondergaande zon was gelukkig iets koelanter (ja dit is een woordspeling). Eindelijk kon ik bij mij Dobrudzabeginpose dan echt eens de zon uit mijn gezicht houden ipv het te mimen. Na het optreden gingen waar naar het weeshuis in Dlbok dol waarvoor wij Mladost geld had ingezameld. We werden verwend met een lopend buffet en gebruikt als klimrekken door allerlei kinderen. Dikke pret ook al verstaan zij geen woord van wat jij zegt en vice versa. Bij afloop krijgt iedereen een flesje zelfgestookte rakija mee. Inmiddels zit ik hier in Slowakije met zes flesjes. Benieuwd hoe ik die ooit op krijg.

Na slechts twee dagen Trojan gingen we al weer op weg richting het westen waar wij in Sapareva Banja zouden verblijven gedurende de rest van de tour. Deze busreis stond in het teken van de verjaardag van mijn grote kleine vriend Javor die tien werd! Ik had het grote privilege om naast hem in zijn versierde stoel te mogen zitten. Met zang en veel spelletjes hebben we zijn verjaardag in de bus gevierd en in ruil daarvoor werden wij overladen met snoep :).


Ohja een optreden voor een nationale folklore tv zender; best leuk, gek toneel, bijna knockout door te weinig suiker (of zoiets) verder niet heel bijzonder. Veel nieuwe fans in de vorm van 12-jarige folklore bakvissen. Vooral Orlin, Ot en Ersin hadden het zwaar.

Bergbeklimmen in Sapareva Banja was een bijzondere ervaring, voornamelijk om het uitzicht maar helaas ook om het feit dat mijn telefoon uit mijn borstzak de berg af stuiterde met als gevolg dat ik nu een heel mooi gebarsten scherm heb. Hoog de berg op zijn we ruim 300m geklommen als ik het mij goed herinner naar 1km boven zeeniveau. Voor Nederlanders al heel wat.

In Kjustendil is ons volgende optreden, als onderdeel van een groot feest ter ere van brood (of iets in die trant). Hier geen ondergaande zon, maar een volle zon op het heetst van de dag vol op je porem. Dit was heet. Aangezien een van de eerste Bulgaarse dansen die ik ooit leerde (bij Paloina) Kjustendilski Ritmi heet, vond ik het leuk dat we juist hier een van onze optredens deden.

Eenmaal terug in het hotel is het tijd voor de was, want die kostuums waren door mij al omgedoopt tot 'de smerige meur'. En de bus rook ook niet al te fris meer. Heel Sapareva Banja rook trouwens niet al te fris door diverse zwavelgeisers.

BIJNA KLAAR MET MLADOST DAN EINDELIJK VICTORS AVONTUREN BIJ SLUK (ohja dat was de reden van dit blog....)

Tournee [2]

Allereerst groetjes aan Astrid Gort van Victorowietzj !!! Daarnaast dank naar Sander van Leeuwen zonder wiens fotoalbum ik dit alles lang niet zo chronologisch zonder gaten had kunnen reproduceren.

Hoppa de auto in vanaf Belgrado richting Servië. Aangezien Servië zo ongeveer mijn tweede thuisland is besloot ik zelf over de Servische snelwegen te crossen, dit verliep dan ook zeer voorspoedig. We vertrokken na de lunch gemaakt door Dragan's moeder rond 14:00 uit Novi Beograd en kwamen voor het donker werd aan in Sofia. Hier logeerden Diederik, Lenka en ik bij een kennis van Lenka's ouders. Heel gastvrij werden we ontvangen en meteen op sleeptouw genomen door het centrum van Sofia. De auto kon echter niet onbeheerd achter blijven werd ons op het hart gedrukt zodoende besloten we de auto op het vliegveld van Sofia te parkeren en daar gedurende de gehele tour te laten staan.



Ik fastforward even naar het vliegveld waar we de rest van de groep opwachtten. Als eerste kwamen we de andere mensen tegen die al eerder naar Bulgarije waren afgereisd; Ersin, Marten, Mirjam en Lyda. Het duurde nog even voordat de groep dan uiteindelijk helemaal compleet was, pas bij het eerste hotel (te Berkovitsa) sloot de laatste danser zich aan bij het gezelschap (JOPPEEEE). De hotelindeling was al voorafgaand aan de tour bekend, ik deelde de (party)kamer met Midas, Jan, Ersin en Diederik. In de buurt van Berkovitsa zijn we onder andere naar enorme grotten geweest waar het koud kon worden, gelukkig hoefde ik mijn vest niet uit te lenen omdat iemand het in de bus was vergeten. Of wel. Ja, toch wel.

De dag erna hadden we ons eerste optreden, in Zamfirovo. Een speciale plaats om de tour te beginnen aangezien wij in onze Severniaska choreografie de lokale Zamfirovo Sitna dansen. Het concert was een groot succes maar ontiegelijk warm. Na afloop stond er voor ons een maaltijd klaar die wij onder genot van een swingende balkan brass band konden verorberen. Ook hier was het warm. Erg warm. Ohja Toke en ik werden door de lokale Zamfirovojanen verkozen tot de twee Nederlandse dansers die het best hun lokale dans konden dansen, altijd leuk.

Het tweede optreden was op een klein dorpspleintje waarbij de mensen van begin tot eind toe bleven stromen aangetrokken door de opzwepende Bulgaarse melodieën en dansen. Er klommen zelfs fans in bomen om alles te filmen, hier een samenvatting van die voorstelling: Samenvatting Mladost Voorstelling. Het meest bijzondere aan deze voorstelling was het inpakken na afloop; vlak voordat iedereen klaar was met de koffers weer inruimen viel namelijk de stroom uit in het hele dorp. Gelukkig had Diederik een mijnwerkerslampje mee wat op je hoofd kon en improviseerde ik iets soortgelijks met een iPhone (toen nog helemaal heel) en een riem.

Het optreden met het Trakija ensemble was de voorstelling waar ik het meest naar uit keek voorafgaand aan de tour. En mijn verwachtingen werden zelfs overtroffen. Met letterlijk tranen in mijn ogen heb ik zitten kijken naar de wervelende show die Trakija van de planken af knalden. Ondanks dat dit voor hen misschien routine werk is, deed het mij emotioneel heel veel; zo veel zelfs dat een aantal keer de gedachte: 'Wat doe ik in godsnaam in Slowakije?!' door mijn hoofd flitste. Na afloop werd ik dan na een heel aantal maanden van grapjes maken tegen Natascha en Nikki over hun knappe Bulgaarse vriendin dan eindelijk aan haar (Michaela) voorgesteld. Oh ja, Nikki en Natascha waren speciaal naar ons toegereisd om van onze voorstelling te genieten en samen met ons een feestje te bouwen met het Trakija ensemble. Dit feestje liep door tot de niet zo late kleine uurtje omdat er nog een busreis van een aantal uur op het programma stond richting Trojan. Deze avond van optreden en feesten met Mladost, Trakija, Todor en Iliana en alle anderen was voor mij een van de gelukkigste momenten van mijn leven. En dat heb ik aan iedereen laten weten.

En wederom blijkt dat er gewoonweg te veel gebeurd is om in een ruk te schrijven. Want hoewel ik alles al zeer zeer beknopt beschrijf zijn we nog niet eens halverwege de tour. Kortom net als gister, morgen meer.

Tournee

Oef wat een tijd geleden is het alweer dat ik tijd had om even een blog te typen. Ik zit op mijn kamer in Rusovce net terug van twee onvergetelijke, fantastische, heerlijke weken tournee met Mladost (Bulgaars project-ensemble waar ik in NL nog bij danste). Maar voordat ik naar Bulgarije op tournee vertrok kwam ik pas net terug van mijn eerste mini-tournee met SL'UK. Let's take a trip down Memory Lane!


Vermoeid en met een vrij ernstige kater word ik door een van de altviolisten van SL'UK wakker gemaakt. De avond er voor ben ik met drank ingewijd door de mannen van de groep, helaas konden die iets beter tegen de perenlikeur dan ik. Het is 2 augustus en dit weekend mag ik als aanhang mee het land in. We gaan naar o.a. Liptovska Teplica om daar optreden op folklorefestivals. De busreis heen heb ik niet veel van meekregen, veel geslapen en water gedronken. Eenmaal aangekomen kwamen we in een klein dorpje in de bergen waar hobbits wonen werd alles uitgeladen, vloer gelegd en de techniek opgesteld.
De rest van de dag werd besteed aan eten, wachten, eten en wachten. Er passeerde heel wat lokale groepen die allemaal hun eigen stijl deden, heel fijn om als voorbeeld te nemen voor mijzelf aangezien ik nog niet met alle streken van de Slowaakse folklore even bekend ben. Het optreden verliep ondanks harde wind voorspoedig, ik maakte filmpjes die later voor mij als studiemateriaal konden gaan dienen. Naast verschillende stijlen Slowaakse folklore maakte ik ook kennis met een traditioneel Slowaakse lekkernij: een soort vette deegpannenkoek met een krokant korstje eromheen  besprenkeld met bergen kaas, ketchup en nog wat dingen die ik er blijkbaar bij had besteld. Eindoordeel, best prima. Na deze eerste zaterdag reden we naar het hotel waar we zouden overnachten. Hier werd door een groepje mensen, waaronder ikzelf op sokken, de dichtstbijzijnde avondwinkel gezocht om nog wat eten te scoren voor het slapen gaan.

De volgende ochtend was het wederom vroeg uit de veren om naar het andere festival te gaan. Een leuk terrein met wederom veel kraampjes met eten, prullaria, massages en meer. Het lag naast een oud blokhut dorpje waar we nog even de tijd hadden rond te kijken voorafgaand aan het optreden. Ook deze show verliep voorspoedig en werd gevolgd door optredens van groep uit verschillende landen; hierbij werd mijn haat voor Israelische folklore eens te meer bevestigd. De terug duurde lang, langer, langst en werd voortdurend begeleid door het snoeiharde dronken gezang van de Slowaakse mannen, wat op zich best goed klonk. Eenmaal terug in Bratislava werd ik bij het SL'UK HQ opgewacht door Diederik en Lenka met die met de auto vanuit Nederland waren komen rijden om richting Bulgarije te vertrekken. Snel terug naar mijn nieuwe kamer want het was inmiddels al na twaalven en de volgende ochtend stond Rusovce-Dunaujvaros-Belgrado op het programma.

Maandagochtend, eind van de eerst week SL'UK, begin van de tournee met Mladost! Op weg naar Dunaujvaros waar we bij het vakantiehuisje van Celine('s ouders) een heel relaxte lunch kregen. Na zwemmen in de Donau en verschillende potjes tafeltennis (uiteraard gedomineerd door ondergetekende) werd de weg vervolgd richting Servië. Na ietwat lacking communication met onze vrienden in Servië lukte het dan toch om bij Talija op de repetitie te verschijnen en zo een slaapplaats te regelen bij familievriend Dragan Pantelic (de enige echte) thuis. Omdat ik al een geruim aantal keren in Belgrado ben geweest was de weg vinden geen enkel probleem meer, rijden met de auto evenmin (dit had ik immers afgekeken van de beste nl. Dragan). Samen met Diederik en Lenka zijn we de oude stad in geweest; Kalamegdan, Skupstina en nog veel meer werden in rap tempo bezocht. Onder het standbeeld van Pobednik werden we zelfs getrakteerd op een heuse folklore voorstelling van verschillende kindergroepen, waaronder KUD Novi Beograd wat onder leiding staat van de oom van Dragan, leuk toeval voor een stelletje volksdansers als wij.

Na ons verblijf in Belgrado was het tijd om op weg te gaan naar Bulgarije, maar daarover morgen meer want ik heb geen goesting meer om verder te typen.