Oef daar had ik een tijdje geen goesting om verder te schrijven aan mijn blog. Misschien gevoed door het feit dat ik stiekem al een beetje heimwee kreeg naar de mooie Mladost tournee na het opsommen van alle fantastische avonturen die wij als 'Mladezi'(Mladost-dansers) hebben beleefd. Afijn, we pakken de draad weer op! De draad kan niet helemaal chronologisch lopen want het is inmiddels al weer enige tijd geleden.
Trakija voorstelling geweest, laat op de avond (na het feest en daarmee het (1e) afscheid van Nikki, Natascha en Michaela) vertrokken met de bus richting Trojan. Eenmaal aangekomen ga ik samen met mijn nieuwe kamergenoot Caspar (met wie ik tot het einde van de tournee de kamer zou delen) snel naar boven en slapen, want dat was mij in de bus als een van de weinige nog niet gelukt. De volgende dag hebben wij een aanzienlijk deel van de dag vrij en deze wordt door mij voornamelijk aan, in en rondom het zwembad besteed.
De volgende optreedlocatie was Troyan zelf waar wij op een dorpsplein onder de ondergaande zon onze voorstelling mochten dansen. Voorafgaand hadden we even de tijd iets te eten dan wel rond te lopen. Food it was. De zon scheen toen echter nog zo fel dat na minder dan vijf minuten zittend op een bankje de zweetdruppels overal gutsten waar ze gaan konden. Die ondergaande zon was gelukkig iets koelanter (ja dit is een woordspeling). Eindelijk kon ik bij mij Dobrudzabeginpose dan echt eens de zon uit mijn gezicht houden ipv het te mimen. Na het optreden gingen waar naar het weeshuis in Dlbok dol waarvoor wij Mladost geld had ingezameld. We werden verwend met een lopend buffet en gebruikt als klimrekken door allerlei kinderen. Dikke pret ook al verstaan zij geen woord van wat jij zegt en vice versa. Bij afloop krijgt iedereen een flesje zelfgestookte rakija mee. Inmiddels zit ik hier in Slowakije met zes flesjes. Benieuwd hoe ik die ooit op krijg.
Na slechts twee dagen Trojan gingen we al weer op weg richting het westen waar wij in Sapareva Banja zouden verblijven gedurende de rest van de tour. Deze busreis stond in het teken van de verjaardag van mijn grote kleine vriend Javor die tien werd! Ik had het grote privilege om naast hem in zijn versierde stoel te mogen zitten. Met zang en veel spelletjes hebben we zijn verjaardag in de bus gevierd en in ruil daarvoor werden wij overladen met snoep :).
Ohja een optreden voor een nationale folklore tv zender; best leuk, gek toneel, bijna knockout door te weinig suiker (of zoiets) verder niet heel bijzonder. Veel nieuwe fans in de vorm van 12-jarige folklore bakvissen. Vooral Orlin, Ot en Ersin hadden het zwaar.
Bergbeklimmen in Sapareva Banja was een bijzondere ervaring, voornamelijk om het uitzicht maar helaas ook om het feit dat mijn telefoon uit mijn borstzak de berg af stuiterde met als gevolg dat ik nu een heel mooi gebarsten scherm heb. Hoog de berg op zijn we ruim 300m geklommen als ik het mij goed herinner naar 1km boven zeeniveau. Voor Nederlanders al heel wat.
In Kjustendil is ons volgende optreden, als onderdeel van een groot feest ter ere van brood (of iets in die trant). Hier geen ondergaande zon, maar een volle zon op het heetst van de dag vol op je porem. Dit was heet. Aangezien een van de eerste Bulgaarse dansen die ik ooit leerde (bij Paloina) Kjustendilski Ritmi heet, vond ik het leuk dat we juist hier een van onze optredens deden.
Eenmaal terug in het hotel is het tijd voor de was, want die kostuums waren door mij al omgedoopt tot 'de smerige meur'. En de bus rook ook niet al te fris meer. Heel Sapareva Banja rook trouwens niet al te fris door diverse zwavelgeisers.
BIJNA KLAAR MET MLADOST DAN EINDELIJK VICTORS AVONTUREN BIJ SLUK (ohja dat was de reden van dit blog....)
Trakija voorstelling geweest, laat op de avond (na het feest en daarmee het (1e) afscheid van Nikki, Natascha en Michaela) vertrokken met de bus richting Trojan. Eenmaal aangekomen ga ik samen met mijn nieuwe kamergenoot Caspar (met wie ik tot het einde van de tournee de kamer zou delen) snel naar boven en slapen, want dat was mij in de bus als een van de weinige nog niet gelukt. De volgende dag hebben wij een aanzienlijk deel van de dag vrij en deze wordt door mij voornamelijk aan, in en rondom het zwembad besteed.De volgende optreedlocatie was Troyan zelf waar wij op een dorpsplein onder de ondergaande zon onze voorstelling mochten dansen. Voorafgaand hadden we even de tijd iets te eten dan wel rond te lopen. Food it was. De zon scheen toen echter nog zo fel dat na minder dan vijf minuten zittend op een bankje de zweetdruppels overal gutsten waar ze gaan konden. Die ondergaande zon was gelukkig iets koelanter (ja dit is een woordspeling). Eindelijk kon ik bij mij Dobrudzabeginpose dan echt eens de zon uit mijn gezicht houden ipv het te mimen. Na het optreden gingen waar naar het weeshuis in Dlbok dol waarvoor wij Mladost geld had ingezameld. We werden verwend met een lopend buffet en gebruikt als klimrekken door allerlei kinderen. Dikke pret ook al verstaan zij geen woord van wat jij zegt en vice versa. Bij afloop krijgt iedereen een flesje zelfgestookte rakija mee. Inmiddels zit ik hier in Slowakije met zes flesjes. Benieuwd hoe ik die ooit op krijg.
Na slechts twee dagen Trojan gingen we al weer op weg richting het westen waar wij in Sapareva Banja zouden verblijven gedurende de rest van de tour. Deze busreis stond in het teken van de verjaardag van mijn grote kleine vriend Javor die tien werd! Ik had het grote privilege om naast hem in zijn versierde stoel te mogen zitten. Met zang en veel spelletjes hebben we zijn verjaardag in de bus gevierd en in ruil daarvoor werden wij overladen met snoep :).
Ohja een optreden voor een nationale folklore tv zender; best leuk, gek toneel, bijna knockout door te weinig suiker (of zoiets) verder niet heel bijzonder. Veel nieuwe fans in de vorm van 12-jarige folklore bakvissen. Vooral Orlin, Ot en Ersin hadden het zwaar.Bergbeklimmen in Sapareva Banja was een bijzondere ervaring, voornamelijk om het uitzicht maar helaas ook om het feit dat mijn telefoon uit mijn borstzak de berg af stuiterde met als gevolg dat ik nu een heel mooi gebarsten scherm heb. Hoog de berg op zijn we ruim 300m geklommen als ik het mij goed herinner naar 1km boven zeeniveau. Voor Nederlanders al heel wat.
Eenmaal terug in het hotel is het tijd voor de was, want die kostuums waren door mij al omgedoopt tot 'de smerige meur'. En de bus rook ook niet al te fris meer. Heel Sapareva Banja rook trouwens niet al te fris door diverse zwavelgeisers.
BIJNA KLAAR MET MLADOST DAN EINDELIJK VICTORS AVONTUREN BIJ SLUK (ohja dat was de reden van dit blog....)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten