De dag van vertrek was aangebroken, woei! Vanuit Almere vertrok ik samen met Edward en Simone richting Amsterdam Amstel om daar eerst een koffer af te leveren bij Diederik thuis (deze neemt hij volgende week met de auto mee (handig handig)). Na snel nog een pasta naar binnen te hebben gewerkt, want je wilt natuurlijk geen hongerklop krijgen onderweg, moest ik er toch echt aan geloven dus HUP de bus in. In de bus kwam ik er gelukkig achter dat er wifi aan boord was maar toen de bus wegreed bleek echter dat dit niet van de mijn bus was -_-.
De rit binnen Nederland verliep voorspoedig, ik rantsoeneerde mijn eten zorgvuldig en wisselde braaf af tussen lezen en de meegenomen GameBoy. Terwijl de avond inviel en het donkerder werd, werd het lampje van mijn GameBoy steeds minder op prijs gesteld, hiermee braken de langste uren van de trip aan. Ik heb wakker gezeten van 23:30 - 7:00 (Nürnberg - Wenen) zonder slaap. Niet heel prettig. Ook het fenomeen schokbenen heeft zich weer prominent in mijn kortetermijngeheugen genesteld.
Toen ik dan eindelijk uit kon stappen in Bratislava voelde het dan ook als een hele verlichting dat ik mijn bagage van gecombineerd nagenoeg 40 kilo even rond kon sjouwen. For real. Hier werd ik na kort wachten opgehaald door een van de medewerkers van SL'UK die mij persoonlijk bij mijn nieuwe huisje heeft afgezet. Prima appartement dat ik deel met nog drie jongens van SL'UK, maar er is nog wat onduidelijkheid over of ik wel in deze kamer moet en blijf..... Overigens heb ik geen van de drie jongens nog gezien want die zijn er allemaal niet.
Na eventjes te zijn opgeladen besloot ik rond een uur of 14:30 eens een rondje door Rusovce (klein dorpje iets ten zuiden van Bratislava) te lopen en kennis te maken met de lokale gang van zaken. Na de weg naar mijn werk te hebben gevonden besloot ik nog even door het aansluitende park/bos/wildgroei te lopen alvorens ik via de supermarkt naar huis wilde gaan. Toen ben ik er ook achter gekomen dat ze hier op zondag nog iets meer traditiegetrouw vasthouden aan de rustdag en bleek dat om 15:00 op zondag de winkel sluit. Helaas Peanutbutter noemen we dat. Dan moet ik misschien mijn eerste avond toch maar uit eten..... met mezelf......
MORGEN OM 9:00 BEGINT MIJN WERKWEEK ALS PROFDANSER OMG.
De rit binnen Nederland verliep voorspoedig, ik rantsoeneerde mijn eten zorgvuldig en wisselde braaf af tussen lezen en de meegenomen GameBoy. Terwijl de avond inviel en het donkerder werd, werd het lampje van mijn GameBoy steeds minder op prijs gesteld, hiermee braken de langste uren van de trip aan. Ik heb wakker gezeten van 23:30 - 7:00 (Nürnberg - Wenen) zonder slaap. Niet heel prettig. Ook het fenomeen schokbenen heeft zich weer prominent in mijn kortetermijngeheugen genesteld.
Toen ik dan eindelijk uit kon stappen in Bratislava voelde het dan ook als een hele verlichting dat ik mijn bagage van gecombineerd nagenoeg 40 kilo even rond kon sjouwen. For real. Hier werd ik na kort wachten opgehaald door een van de medewerkers van SL'UK die mij persoonlijk bij mijn nieuwe huisje heeft afgezet. Prima appartement dat ik deel met nog drie jongens van SL'UK, maar er is nog wat onduidelijkheid over of ik wel in deze kamer moet en blijf..... Overigens heb ik geen van de drie jongens nog gezien want die zijn er allemaal niet.
Na eventjes te zijn opgeladen besloot ik rond een uur of 14:30 eens een rondje door Rusovce (klein dorpje iets ten zuiden van Bratislava) te lopen en kennis te maken met de lokale gang van zaken. Na de weg naar mijn werk te hebben gevonden besloot ik nog even door het aansluitende park/bos/wildgroei te lopen alvorens ik via de supermarkt naar huis wilde gaan. Toen ben ik er ook achter gekomen dat ze hier op zondag nog iets meer traditiegetrouw vasthouden aan de rustdag en bleek dat om 15:00 op zondag de winkel sluit. Helaas Peanutbutter noemen we dat. Dan moet ik misschien mijn eerste avond toch maar uit eten..... met mezelf......
MORGEN OM 9:00 BEGINT MIJN WERKWEEK ALS PROFDANSER OMG.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten