General life in Slovakia

Ok, time to talk about stuff that's actually happening in Slovakia and not some crazy Bulgarian tour. And if any of you have any questions about how I am or what I'm doing apart from what you read here, feel free to ask :)

I live in Rusovce a village in the Bratislava region, which is like Amsterdam and Landsmeer. Kind of. It's a rather small village with little over 2,000 inhabitants which makes it the smallest town I've ever lived (second to smallest being Almere with nearly 200,000). This took some adjusting, also I don't have a bicycle which makes it a little harder to get places. Close to the place I live (which the other SL'UK dancers call ubytka) there is a supermarket where you can get the essentials (read: food). So in Ubytka I live together on a room with one of my fellow Dutch colleagues, who will stay here until the end of September and he'll be back for one more week in November. After that I don't know if I'll get another roommate or the room to myself. This room is located in an apartment which we share with two more colleagues. Pretty standard stuff, kitchen, toilet, bathroom (Yay a shower!) all that jazz. Approximately 10-15 of the SL'UK employees live in this apartment complex.

Rusovce Castle, former HQ of SL'UK.

Very close to here there is a bus which takes me to downtown Bratislava in about 20 minutes for 0,90eu; a fair deal. This bus also passes a large 24/7 Tesco and Aupark Shopping Mall where there is everything you need from McDonald's to all clothes stores known to mankind (not womenkind they know a lot more stores). Bratislava center is not very big but I really like the atmosphere there, mostly because it's a lot more international than Rusovce. On the streets you can occasionally hear people talk English or German which I like.

The standard workday 

SL'UK theatre where most of the repertoire is rehearsed

• is getting up at 8:15 (a little different than the 7am from my first blog) 
• actually getting out of bed at 8:30 
• quickly getting dressed and we're on our way (me and roommate Sven). 
• Buying some breakfast and lunch at the Terno and continuing our way towards the SL'UK HQ. 
• Arrival between 8:50 and 8:59. 
• In the male dressing room, eating, showering, changing and downstairs to the ballet studios. 
• Individual warmup 9:15-9:30
• Ballet class 9:30-10:45 (the ballet teacher differ every week, sometimes the same two weeks in a row). Since ballet is not exactly my strongest suit my progress goes faster and slower with different teachers (sometimes affected by their level of English).
• 10:45-11:00 Banana break with Sven and Doron
• From 11 there is a rehearsal for whatever's needed, we're currently working on 65th anniversary program, Krizom-Krazom, Chorea Slovaca and the Christmas performance. All are very different shows with a rich variety of Slovak folklore but also mixed with a lot more modern influence. Enough to keep me busy for quite some time. 
• after this rehearsal for the entire group all the newest members are required to stay and practice everything until 16:30

Then I go home and lay on my bed and be lazy or have muscle pains. Mostly just laziness.

Waar was ik ook al weer gebleven?! - Tournee [3]

Oef daar had ik een tijdje geen goesting om verder te schrijven aan mijn blog. Misschien gevoed door het feit dat ik stiekem al een beetje heimwee kreeg naar de mooie Mladost tournee na het opsommen van alle fantastische avonturen die wij als 'Mladezi'(Mladost-dansers) hebben beleefd. Afijn, we pakken de draad weer op! De draad kan niet helemaal chronologisch lopen want het is inmiddels al weer enige tijd geleden.

Trakija voorstelling geweest, laat op de avond (na het feest en daarmee het (1e) afscheid van Nikki, Natascha en Michaela) vertrokken met de bus richting Trojan. Eenmaal aangekomen ga ik samen met mijn nieuwe kamergenoot Caspar (met wie ik tot het einde van de tournee de kamer zou delen) snel naar boven en slapen, want dat was mij in de bus als een van de weinige nog niet gelukt. De volgende dag hebben wij een aanzienlijk deel van de dag vrij en deze wordt door mij voornamelijk aan, in en rondom het zwembad besteed.

De volgende optreedlocatie was Troyan zelf waar wij op een dorpsplein onder de ondergaande zon onze voorstelling mochten dansen. Voorafgaand hadden we even de tijd iets te eten dan wel rond te lopen. Food it was. De zon scheen toen echter nog zo fel dat na minder dan vijf minuten zittend op een bankje de zweetdruppels overal gutsten waar ze gaan konden. Die ondergaande zon was gelukkig iets koelanter (ja dit is een woordspeling). Eindelijk kon ik bij mij Dobrudzabeginpose dan echt eens de zon uit mijn gezicht houden ipv het te mimen. Na het optreden gingen waar naar het weeshuis in Dlbok dol waarvoor wij Mladost geld had ingezameld. We werden verwend met een lopend buffet en gebruikt als klimrekken door allerlei kinderen. Dikke pret ook al verstaan zij geen woord van wat jij zegt en vice versa. Bij afloop krijgt iedereen een flesje zelfgestookte rakija mee. Inmiddels zit ik hier in Slowakije met zes flesjes. Benieuwd hoe ik die ooit op krijg.

Na slechts twee dagen Trojan gingen we al weer op weg richting het westen waar wij in Sapareva Banja zouden verblijven gedurende de rest van de tour. Deze busreis stond in het teken van de verjaardag van mijn grote kleine vriend Javor die tien werd! Ik had het grote privilege om naast hem in zijn versierde stoel te mogen zitten. Met zang en veel spelletjes hebben we zijn verjaardag in de bus gevierd en in ruil daarvoor werden wij overladen met snoep :).


Ohja een optreden voor een nationale folklore tv zender; best leuk, gek toneel, bijna knockout door te weinig suiker (of zoiets) verder niet heel bijzonder. Veel nieuwe fans in de vorm van 12-jarige folklore bakvissen. Vooral Orlin, Ot en Ersin hadden het zwaar.

Bergbeklimmen in Sapareva Banja was een bijzondere ervaring, voornamelijk om het uitzicht maar helaas ook om het feit dat mijn telefoon uit mijn borstzak de berg af stuiterde met als gevolg dat ik nu een heel mooi gebarsten scherm heb. Hoog de berg op zijn we ruim 300m geklommen als ik het mij goed herinner naar 1km boven zeeniveau. Voor Nederlanders al heel wat.

In Kjustendil is ons volgende optreden, als onderdeel van een groot feest ter ere van brood (of iets in die trant). Hier geen ondergaande zon, maar een volle zon op het heetst van de dag vol op je porem. Dit was heet. Aangezien een van de eerste Bulgaarse dansen die ik ooit leerde (bij Paloina) Kjustendilski Ritmi heet, vond ik het leuk dat we juist hier een van onze optredens deden.

Eenmaal terug in het hotel is het tijd voor de was, want die kostuums waren door mij al omgedoopt tot 'de smerige meur'. En de bus rook ook niet al te fris meer. Heel Sapareva Banja rook trouwens niet al te fris door diverse zwavelgeisers.

BIJNA KLAAR MET MLADOST DAN EINDELIJK VICTORS AVONTUREN BIJ SLUK (ohja dat was de reden van dit blog....)